Een perfect besturingssysteem bestaat niet!

Een waarheid als een koe natuurlijk maar wel iets om eens over na te denken. Als de kwaliteit van de besturing van onze auto net zo beroerd was als sommige besturingssystemen dan zag het er slecht uit voor autorijdend Nederland. Maar goed daar zijn we inmiddels min of meer gewend aan geraakt en belangrijker is inmiddels de vraag hoe we de pc weer hersteld krijgen na een crash.

Dat zoiets onder Windows nog niet meevalt heb ik al beschreven in mijn blogpost "Een paar redenen om een hekel aan Microsoft te hebben" van 30 december. Systeemcrashes kan je natuurlijk ook met Linux overkomen. Is me ook overkomen deze week. Na een hoop gerommel op mijn hoofdsysteem met unstable versies van sommige pakketten omdat ik net iets anders hebben wilde, krijg ik mijn systeem niet meer ge-updated of nieuwe software geïnstalleerd. Iets met het package dbus waar het goed mis mee was en wat ik niet ge-herinstalleerd of weg kreeg. Meestal lost herinstallatie dat soort problemen wel op maar dit keer was het echt stuk.

Nadat ik na het nodige gerommel tot die conclusie gekomen was, werd het tijd voor plan B. En dat was herinstallatie en dan gelijk de schijf nieuw formatteren als ext4 omdat dat volgens de laatste berichten weer wat sneller werkt dan ext3. Dus ik een externe harddisk aangesloten en een Ubuntu live/installatie cd in de cdromspeler gestopt en gaan met die banaan.

Nou niet helemaal, het is sowieso raadzaam om alle verborgen bestanden zichtbaar te maken met CTRL H. Maar afgezien daarvan begint de Ubuntu livecd te piepen dat ik bij bepaalde bestanden geen leesrechten heb. Nu denk ik daar anders over want als ik niet wilde dat mensen het konden lezen of copieëren had ik mijn homedirectory wel ge-encrypted, maar ik hoor als livecd gebruiker gewoon root rechten te hebben. En als ik dat niet van Ubuntu krijg dan trek ik wel een echte livecd uit de kast: Knoppix.

Vervolgens alleen de persoonlijke instellingen=verborgen directories van programma's als Firefox, Thunderbird en Openoffice (dus directory .Mozilla .Openoffice etc.) en de gewone hap van Documenten, Downloads, Photos etc. naar de externe schijf gekopieëerd. De rest komt vanzelf terug bij de nieuwe installatie. De schijf geformatteerd en het systeem opnieuw geïnstalleerd en hup terugkopieëren van alle bestanden onder de homedirectory en hop ik ben weer in de lucht. Dat werkt dus gewoon!

Nu schrijf ik het zo even op maar in werkelijkheid duurt het kopieëren naar externe schijf en weer terug van ettelijke gigabytes toch wel uren. Maar de feitelijke installatie en herstel zijn binnen een half uur te doen als je dat kopieëren buiten beschouwing laat. Dat is toch heel andere koek dan de dagen die ik aan het herstellen van sommige Windowssystemen heb besteed.

Microsoft en meeste hardwarefabrikanten zijn daar overigens heel duidelijk in: ze leveren een herstelpartitie of een herstelcd mee waarmee je de fabrieksstaat van het systeem terug kunt krijgen, meer niet. En dan maar hopen dat je een volledige backup hebt anders ben je nog uren met updaten van Windows zelf bezig. Dus ja ik ben tevreden met mijn Linux-systeem en ik heb genoeg virtuele XP-machines om er één weg te kunnen gooien als ie kapot gaat.